Vision
This world needs too much of a tongue
We’ve lost feeling & being
These days all we do & have to do is explain
Such a waste of time
Of life
It’s, unfortunately, a fact that we’ve stopped listening
and therefore understanding.
Wat blijft er echt van je over als je elke structuur weg stript tot op de essentie van je bestaan?
Enkel jezelf, hier en nu, in tijd en ruimte, als een lichaam dat even aanwezig mag zijn om te ervaren, voordat je terug een simpele resonantie wordt. Een rimpeling van energie in een zee.
Maart '24
Kunstenaar?
NED
Ik botste het afgelopen halfjaar op het ego van de kunstenaar: Staan we er genoeg bij stil, wat het eigenlijk betekent om te vragen 'kijk naar mij'? Elk werk, elke actie in relatie tot een ander is een vraag naar zichtbaarheid. Gestileerd tot zijn eenvoud, is dat niet wat elke beeldend kunstenaar of performer vraagt. 'Ik' heb een idee en 'ik' wil dat jij mij ziet? Een statement op zich, vind je niet? Wat betekent dit vandaag en hoe gaan we hier bewust mee om? Natuurlijk is de vraag om gezien te worden niet meer dan normaal. We zijn tenslotte kudde beesten. En we halen kracht en inspiratie uit elkaar. Waar mijn dilemma echter ligt, is het moment wanneer het enkel gaat over 'ik die 'mijn' wereld schept' zonder meer. 'Ik die iets wil omdat 'ik' het wil'. 'Ik' als kunstenaar ... Het ego dat zichzelf verheft en op een voetstuk zet. Het ego dat blind is en uit is op populariteit en aandacht. Het aard van het beestje is echter dat het zich manifesteert in ons onbewustzijn. Het moment waarop je je bewust bent van je ego, is er mogelijkheid tot nieuwe ruimtes.
Dus ik ben op zoek naar een manier om van dat creatieve ego af te geraken. Hoe kan dat 'ik' 'wij' worden? Niet meer ik als kunstenaar maar wij als makers. Hoe creëer ik een kader dat vrij op te vullen is door ons samen? Zonder mijn thematiek te verwaarlozen (existentie: ritueel, leven, tijd en ruimte). Kunst als actieve levende vorm, laagdrempelig voor iedereen; weg van het statische stoïcijnse. En aldus wordt mijn onderzoeksgrond de participatieve kunsten, de interactieve kunsten en de educatieve kunsten als praktijk. Waar ligt de overlap? Wat is er allemaal al gedaan? En hoe vind ik mijn weg in dit landschap?
Aspect twee waar ik tegen botste: De wereld heeft geen nood aan meer materie. En dat is een feit. De wereld heeft een overproductie aan spullen. Het materialisme van deze tijd komt de spuigaten uit, zoals het spreekwoord luid. Maar als beeldend kunstenaar, is het niet net mijn job om nieuwe ideeën om te zetten in materie? Het grootse deel van de werken die ontwikkeld wordt door ons, beeldend kunstenaars, is passief en eindigt na enkele expo's terug in de stock. De stocks worden passieve ruimtes, verloren ruimtes. Ruimte die nuttig benut had kunnen worden, maar nu dood staat te zijn en dus zoeken we als mens steeds naar meer ruimte. Meer, meer meer. Niks mis met uitbreiding, toch? Conclusie: Veel van ons werk heeft geen nood om effectief te bestaan buiten deze momenten van belangstelling die op zichzelf weer gekoppeld worden aan 'het ego van de kunstenaar'.
Je kunt zien waar mijn probleem naartoe gaat. Ik schiet mezelf in de voet. Ik sta op het punt waar ik mezelf als beeldend kunstenaar in vraag stel en plots alles waar ik me ooit mee geïdentificeerd heb. Desalniettemin betekent dat niet dat ik zal stoppen met creëren. Integendeel, ik ben op zoek naar een nieuwe manier. Hoe creëer ik zonder materie? Hoe creëer ik duurzaam? Met materie dat herinzetbaar gebruikt kan worden of terug geefbaar is aan de natuur? En hoe vermijd ik dat, in heel dit verhaal, 'ik' ik blijft in plaats van 'ons'?
En natuurlijk ben ik kritisch naar mijn eigen visie die ik hier schrijf. Maak ik, terwijl ik type, nota's met bedenkingen. Maar waar het even overgaat, is de volgende vraag: Wat betekent het om een kunstenaar te zijn? Wij als kunstenaars zijn stemmen. Er is niets vervelender dan een stem die onzin uitkraamt. Daarbij komt dus het belang van: bewustzijn, verantwoordelijkheid en kennis.
Flashback:
Eén jaar rond
+ Einde eerste master in de autonome beeldende kunsten
+ Start tweede master educatie in de beeldende kunsten
+ Start zelfstandige praktijk: instap in het groepsatelier Archipel
+ Expo’s en performances in erkende instituten: Arendberg, de Singel, Remy Wezenbeek galerij, Antwerp Art …
+ Internationale expo en performances: Malta, Valleta contemporary ; Portugal, waking life
+ Rijbewijs
+ Externe jury : secundaire onderwijs GIP
+ Externe jury: intake gesprekken premaster
+ Performance komt meer op de voorgrond (Ritueel, cultuur, zen, site-specifiek)
+ Interactie wordt plots belangrijk. > Sociaal interactief /Kunst & cultuur/
+ Belang van dans > Contact impro, improvisatie, ballet, hedendaags, … Dans krijgt meer aandacht en wordt een nood.
juli '23
Onder constructie (NED + ENG)
Eén jaar waarin ik van de wereld proefde. Een zoete kus van de aardbei op de taart.
Mijn huidige fase: onder constructie. Ik herstructureer mijn studio, herbouw mijn atelier, herstructureer mijn lichaam maar vooral mijn geest. Ik hervorm visies en plannen. Ik werk aan de toekomst maar sta in werkelijkheid stil en ga nergens heen. Ik ben, van kop tot teen, en ver daarbuiten, volledig, in totaliteit, onder constructie.
Zijn we niet altijd onder constructie? Vaak blijft er wel iets te vinden wat stabiel lijkt. -Fools we are
Danger. All structures are unstable.
‘That’s a profound sutra. Once you realize and accept it, peace arises within you’[i]
Aangezien alles beweegt is dit het ideale moment om richting te geven aan deze dynamiek.
Reflectie: Wat willen we en nog belangrijker, hoe willen we het?
1. We verwachten niks, maar we werken vanuit een intentie. Van binnen naar buiten toe:
- Eliminating the pre-set end is eliminating the system of growth where we constantly need more and a constant need to climb up, up, up. Therefore we eliminate the vacant journey and live the journey instead. Out of the perspective of the now and not the future. Cause the future will always be the future and so will never be lived. We start out of communal inner intention, without expectation.
2. We elimineren het (artistieke) ego. Ik ben enkel een gids.
- By Eliminating the ego, we say no to the idea of I and say yes to all. It’s not just ‘my world that I created’ and you are the viewer. No, we are in it together. I want to be curious about you. Your ideas and perspectives. And to reach you, I realize I may not hide behind (gallery) walls, institutions, white cubes, and black boxes. Because these are boundaries and so they are not open to all. I’ll meet you in the common space.
3. We bewegen vanuit een gezamenlijke nood.
- Because we leave the ego behind, the question arises: how then, do we create art? Because, isn’t art a product of this ego? Instead of creating only out of this inner world, we have to look for the outside world. So, let's combine our artistic practice with a common need. With my intentions and interests: the need to find balance. Centered in/through ritual, Zen and movement. The need to escape chaos and the rat races, concrete and the stoic.
4. We bewegen vanuit onderzoek
- At the same time we question this so-called need. Are other people also looking for it? How are their needs different from mine? I am questioning my believes and needs. I shall research the differences in (re)actions of others. Generation, cultural background, location, the differences between those who have a background in the arts and those who don’t? In what ways do the themes I address, speak to people? Or is it neglected? How so? Why?
- We don’t set a goal, because it is research. If there was a goal, we wouldn’t have to research anymore, it would be a linear concept. I will work with a circular one. While we are researching we are digging and discovering. I only know my beginnings, my intentions. All the rest, I will tell you about once I’m there.
4.1. Onderzoeksveld: Cultuur: Benadering vanuit het bestaan zelve in diverse culturen (filosofie + gewoontes, rituelen, handelingen + artefacten + …)
4.2. Uitvoeringsveld: Kunst: Artistieke verwerking van het onderzoek in de vorm van sociaal interactieve projecten, performances, rituelen. (zie portfolio)
4.3. Methodiek: ? (in ontwikkeling)
4.4. Resultaat: Documentatie op het web + presentaties: terugkoppeling met het kunsten- en cultuurveld.
Automatisch ontstaat de vraag: wat is kunst? Wat is cultuur? Waar liggen hun grenzen en hun overlappingen?
5. We houden vast aan onze visie: intenties van nieuwsgierigheid, balans, gelach en plezier.
- We are holding on to the essence of life itself. We exist, only to learn. Spend our time wandering the earth, in this vessel of the human body. And isn’t it enough to just exist? Without purpose? To see and find love, in whatever way? Let’s experience life with all our consciousness because that is the only thing we are truly made for. To feel, to be aware, fully aware of being, to be present.
So, even so, I decide to do a research project, these sentences above are my truth, my core. And I will carry it with me every step along the way, the best I can, as I am.
[i] Citaat: E. Tolle. A new earth. Penguin books.
April '23 NED
Net toen ik dacht 'Dit is het!' verloor ik het weer. Verloor ik mezelf weer. En voor de zoveelste keer ben ik terug op zoek.
Geen idee, waar, wie, hoe....
Ik zoek naar een doel. Iets wat de moeite waard is. Onweerlegbaar, krachtig van aard. Hoop die me richting kan geven. Die me laat leven in plaats van te sterven. Opnieuw en opnieuw.
Waar mijn werk een jaar geleden vloeide uit verhalen, vloeit het nu uit een zoektocht. Wat is materie? Wie wil ik zijn? En hoe wil ik zijn. Ritueel en performance zijn mijn vaarwateren geworden, al zijn ze nog ooh zo onbekend. Ik roei door. Dwalend naar een eindeloze horizon in de hoop vaste voet op land te kunnen zetten om daar mijn zaden te planten en te laten bloemen.
Ik besta.
Wat ik ooit wilde bereiken heb ik bereikt. Weer is het tijd om te verdwalen en te zoeken.
Mijn vraag:
WAT wil ik doen met de rest van dit bestaan? En niet te vergeten, HOE wil ik dit 'wat' bereiken?
...
ENG
Just when I thought "This is it!" I lost it again. Lost myself again. And for the umpteenth time, I'm now searching again.
No idea, where, who, how...
I'm looking for a purpose. Something worthwhile. Beyond dispute, powerful in essence. A hope that can give me guidance. That lets me live instead of perishing. Again and again.
While a year ago my work flowed from stories, now it flows from a quest. What is substance? Who do I want to be? And how do I want to be? Ritual and performance have become my waters, though they are still ooh so undiscovered. I row on. Wandering towards an endless horizon, hoping to set foot to land to plant my seeds and blossom there.
I exist.
What I once wanted to achieve I have achieved. Once again it is time to stray and search.
My trivial question:
WHAT do I want to do with the rest of this existence? Not to mention, HOW do I want to achieve this 'what'?
feb. '22 NED
In mijn ideale wereld is kunst een totaal ervaring. Het gaat 'm niet enkel over een sculptuur/schilderij... en hoe wij ons er toe verhouden. Het gaat 'm over hoe we iets benaderen, wat we voelen wanneer we een ruimte binnen lopen, hoe wij deel worden van iets anders, hoe we voelen wat er word gezegd zonder één woord te moeten uitspreken. In mijn ideale wereld, is mijn sculptuur slechts deel van een verhaal, een onderdeel van een scenografie. Het kunstwerk is de ruimte, het kunstwerk is hoe de omgeving binnenkomt bij jou.
Desalniettemin, het voortdurend creëren van een ruimte, brengt veel kosten met zich mee en zorgt voor een nood aan stockage ruimte. Daarom ben ik constant opzoek naar een ruimte die ten diensten mag staan van mijn werk, maar ook dit is niet evident. Het is een eeuwige queeste.
De sculpturen zelf zijn vaak geïnspireerd door geschiedenis, filosofieën en mythologieën in diverse culturen. Vaak terugkerende thema's zijn het bestaan zelve, het begin van leven of zoektochten naar wat het betekend om te leven, onze eigen diepe kern en hoe we leven (bv. a.d.h.v. rituelen, praktiserende filosofieën, queestes...)